PIOTR SKRZYNECKI (1930-1997) Piotr Skrzynecki urodził się 12 września 1930 roku w Warszawie. Matka Magdalena Edelman pochodziła z inteligenckiej, asymilowanej w Polsce żydowskiej rodziny, ojciec Marian Skrzynecki był dowódcą 7 Pułku Ułanów. Dzieciństwo spędził w Chełmie i Mińsku Mazowieckim. Ojciec został zamordowany przez Rosjan we wrześniu 1939 roku. Piotr w czasie wojny przebywał w Makowie Podhalańskim u siostry ojca, jego starszy brat Józef w majątku przyjaciół koło Częstochowy. Matka mieszkała w Łodzi. Po wyzwoleniu zamieszkał w Łodzi, gdzie ukończył Państwową Szkołę Instruktorów Teatrów Ochotniczych. W 1951 r. przyjechał do Krakowa, by w Nowej Hucie pomagać w tworzeniu teatrów robotniczych. Był również kierownikiem amatorskiego Teatru przy Wodociągach Miejskich w Krakowie. Studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, ale po czwartym roku zrezygnował, gdy kazano mu powtarzać rok z powodu niezdanego egzaminu z wojska. W 1956 r. był jednym z założycieli kabaretu Piwnica pod Baranami. Pod koniec lat pięćdziesiątych przebywał pięć miesięcy w Paryżu. Współpracował z redakcjami krakowskich czasopism, jako krytyk sztuk plastycznych oraz autor publikacji z dziedziny sztuki. Wspólnie z Janiną Garycką napisali scenariusz do filmu "Dwa pawie na złotym sznurku", który został nagrodzony na XXIX Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych. Wystąpił też w wielu filmach fabularnych i dokumentalnych m. in. Arii dla atlety F. Bajona, Sukcesji M. Mészaros, Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny J. Majewskiego. W 1984 r. Piotrze Skrzyneckim postał film Tomasza Zygadło pt. Przewodnik.

Piotr Skrzynecki przede wszystkim jednak był piwnicznym magiem. Witał widzów w czarnej pelerynie, w kapeluszu z piórkiem, z nieodłącznym dzwonkiem. ze słowami: "zostańcie z nami do rana". Organizował bale jubileuszowe m. in. w Pieskowej Skale, Wieliczce, Tyńcu. Jeszcze za życia stał się legendą Krakowa. Został wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1968), złotą odznaką "Za pracę społeczną dla miasta Krakowa" (1981). Nagrodą Miasta Krakowa, "za wytrwałe budzenie kulturalnego Krakowa"(1981). W 1994 r. otrzymał Honorowe Obywatelstwo Krakowa, z którego był bardzo dumny. Przez ostatnie pięć lat życia ciężko chorował i coraz więcej czasu spędzał spędził w Klinice Chorób Wewnętrznych CM UJ w Krakowie, która stawała się jego drugim domem. Nazywał ją "hotelem snów".

Piotr Skrzynecki zmarł 27 kwietnia 1997 r. Kilkanaście tysięcy Krakowian odprowadziło go na Cmentarz Rakowicki, gdzie spoczął w Alei Zasłużonych. W 1998 r. ukazała się biografia Piotra Skrzyneckiego napisana przez Joannę Olczak-Ronikier. następna strona

Pomniki

Piwnica zaprasza

Piwniczne anegdoty

Ekslibrisy

Wybór piwnicznych pieśni

Publikacje