Instytut Radowy w Paryżu

Instytut Radowy w Paryżu jest jednym z wiodących badawczych ośrodków na świecie. Jest to prywatna fundacja non-profit, której główną działalnością jest prowadzenie badań z biofizyki, biologii komórki i onkologii oraz szpitala specjalizującego się w leczeniu chorób nowotworowych. Powstał z inicjatywy Marii Skłodowskiej-Curie, która po otrzymaniu drugiej Nagrody Nobla przekonała rząd Francji do przeznaczenia środków na budowę Instytutu Radowego – Institut du Radium - obecnie Institut Curie. Wybudowany został w 1914 r. ze środków Uniwersytetu Paryskiego i Instytutu Pasteura. Instytut ten stał się kuźnią noblistów – oprócz Marii tę nagrodę otrzymało jeszcze czworo działających w nim naukowców, m.in. córka Marii, Irène i zięć Frédéric Joliot-Curie.

W 1920 r. powstała Fundacja Curie, mająca na celu finansowanie działalności Instytutu, który obecnie współpracuje z innymi instytucjami badawczymi. Zatrudnia 850 pracowników naukowych działających w ponad 70 zespołach. Odgrywa ważną rolę m.in. w rozwoju międzynarodowej onkologii.

Jego działalność badawcza, w oparciu o multidyscyplinarną współpracę biologów, chemików, fizyków i lekarzy, jest ściśle związana z kształceniem i szkoleniem młodych naukowców i studentów. W skład Instytutu wchodzą laboratoria zajmujące powierzchnię 3700 m2, Hôpital Klaudiusz Régaud - szpital specjalizujący się w leczeniu nowotworów oraz pracownia terapii protonowej, jako jeden z niewielu obiektów na świecie.

Środki na utrzymanie Instytutu w 50% pochodzą z funduszy państwowych. Drugą połowę uzyskuje się ze źródeł prywatnych, głównie z działalności szpitala lub umów, przyjmowane są również darowizny. W 1970 r. Instytut i Fundacja połączyły się tworząc Institut Curie, którego naczelnym zadaniem są badania, edukacja i leczenie. Na początku 2010 r. Instytut połączył się ze szpitalem onkologicznym Centrum René Hugenin.